OCENA WPŁYWU BIOLOGICZNEGO SPRZĘŻENIA ZWROTNEGO NA SPRAWNOŚĆ CHODU CHORYCH PO UDARZE MÓZGU

Ocena wpływu kinezyterapii i biologicznego sprzężenia zwrotnego na sprawność chodu chorych po udarze mózgu
___

Wstęp: Chód jest niezwykle złożonym aktem dynamicznym, odzwierciedlającym prawidłowe funkcjonowanie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Najwięcej uwagi w fizjoterapii chorych po udarze mózgu poświęca się przywróceniu lub poprawie możliwości lokomocji. Zjawisko biologicznego sprzężenia zwrotnego nie jest jeszcze w pełni wyjaśnione, zwłaszcza mechanizm wewnętrznego, biologicznego sprzężenia, zachodzący w organizmie na skutek oddziaływania woli człowieka. U chorych po udarze mózgu ćwiczenia z wykorzystaniem biofeedback znacznie podnoszą efektywność ćwiczeń, zwiększając motywację pacjenta i są skuteczną metodą jego aktywizacji. Ponadto, korzystnie wpływają na ograniczenie stresu spowodowanego chorobą i zmniejszenie zależności socjalnej.

Cel pracy: Celem pracy jest ocena wpływu kinezyterapii i biologicznego sprzężenia zwrotnego na sprawność chodu chorych po udarze mózgu.

Materiał i metody: U pacjentów po udarze mózgu, hospitalizowanych w Klinice Rehabilitacji i Medycyny Fizykalnej z Oddziałem Dziennego Pobytu UM w Łodzi prowadzono naukę i korektę chodu na bieżni ,,Woodway” z wykorzystaniem zjawiska biologicznego sprzężenia zwrotnego w postaci kontroli wzrokowej. Ocenie poddano następujące parametry chodu: szybkość i dystans. Czas był wartością stałą i wynosił 6minut. Wyniki pozostałych parametrów uzależnione były od indywidualnych cech motorycznych pacjenta i od ilości wykonanych prób na bieżni ,,Woodway”. Wartość poprawy parametrów chodu (dystans i szybkość) była oceniana na podstawie krzywej w układzie współrzędnych xy.

Wyniki: Wykazano poprawę badanych parametrów chodu, co miało wpływ na jego sprawność oraz stwierdzono zwiększenie motywacji chorych do ćwiczeń.

Wnioski: Efektem fizjoterapii chorych po udarze mózgu jest poprawa parametrów chodu: szybkości, długości pokonywanego dystansu podczas codziennych ćwiczeń z zastosowaniem biologicznego sprzężenia zwrotnego, co ma bezpośredni wpływ na zwiększenie wytrzymałości tych chorych w czynnościach lokomocyjnych. Możliwość poprawy lokomocji wpływa również pozytywnie na aktywizację do ćwiczeń i poprawę stanu psychicznego pacjenta.